DIVINE

Γεννημένος στη Λιβαδειά μια πόλη στους πρόποδες του Ελικώνα όπου σύμφωνα με την θεογονία του Ησίοδου είναι το βουνό των μουσών, από μικρή ηλικία έβλεπα την τέχνη σαν ένα τρόπο διαφυγής, ένα ταξίδι σε έναν κόσμο που εγώ επιλέγω, που εγώ είμαι ο δημιουργός. Η δημιουργία για μένα ήταν και θα είναι πάντα κάτι μαγικό, κάτι το θείο (divine = θεϊκός , θείο).Αναπαριστώντας εικόνες μιας σύγχρονης ελληνικής μυθολογίας ανοίγω έναν διάλογο με τον θεατή συνδέοντας τα προσωπικά μου βιώματα με το κοινό πολιτισμικό παρελθόν και παρόν, θέτοντας προβληματισμούς και ερωτήματα για το μέλλον. Ποια είναι τα πολιτισμικά αρχέτυπα που καθορίζουν την ταυτότητα μας; Και πως τα επαναπροσδιορίζουμε ώστε να τα αποδεχτούμε και συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε αυτά και κατ’ επέκταση σε εμάς τους ίδιους; διότι η δική μας ταυτότητα θα είναι αυτή που θα χαρακτηρίσει  τα αρχέτυπα του μέλλοντος. Μέσα από τα έργα αυτά χρησιμοποιώ τον Διόνυσο αλληγορικά ως ένα σύμβολο ως προς την έννοια της ταυτότητας ( εθνικής, πολιτιστικής, βιολογικής σεξουαλικής κτλ ). Ο θεός Διόνυσος, όπως διαβάζουμε στις Βάκχες του Ευριπίδη, εκτός από θεός του κρασιού χαρακτηρίζεται και ως θεός της ιερής  τρέλας μέσω της οποίας επιφέρεται η αλλαγή. Έτσι τα έργα καθρεφτίζουν τα προσωπικά μου ερωτήματα και ανησυχίες που έχω σχετικά με την έννοια της ταυτότητας και πως αυτή επαναπροσδιορίζεται στο πέρασμα τον αιώνων. Τα πορτραίτα  αναπαριστούν τα ουράνια σώματα ως σύγχρονους ανθρώπους τονίζοντας την θεϊκή αρχαιοελληνική υπόσταση των ονομάτων τους. Με αυτά τα έργα θέλω να διατυπώσω ένα σχόλιο πάνω στην έννοια της πίστης, και ποια είναι η σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με αυτήν. Δημιουργώντας εικόνες που παραπέμπουν σε αγιογραφίες επανερμηνεύω τα θρησκευτικά αρχέτυπα. Από προηγούμενα πειραματικά στάδια είχα ήδη καταλήξει στο γεγονός ότι ένα από τα βασικότερα υλικά στα έργα μου θα είναι το υλικό του μαρκαδόρου. Οι διαστάσεις των έργων όμως μου έδειξαν ότι δεν θα μπορούσα να είχα το αποτέλεσμα που οραματιζόμουν χρησιμοποιώντας μόνο αυτό το υλικό, έτσι άρχισα να προσθέτω και να περιπλέκω μικτές τεχνικές, και ακρυλικά χρώματα. Τα πρώτα στάδια ήταν αρκετά χαοτικά καθ’ όλη όμως τη διάρκεια της διαδικασίας ανέπτυξα μία πολύ συγκεκριμένη εικαστική κουζίνα. Κάθε έργο ξεκινούσε πρώτα με σχέδιο το οποίο θα τονιζόταν από πάνω με υλικά όπως κάρβουνο και εν μέρει ξυλομπογιές. Έπειτα φιξάροντας το σχέδιο προχωρούσα στο επόμενο στάδιο το οποίο ήταν η εμπλοκή του μαρκαδόρου, τέλος ολοκλήρωνα το αποτέλεσμα με ακρυλικά χρώματα. Όταν ολοκληρωνόταν αυτή διαδικασία ασφάλιζα τα έργα με βερνίκι και έπειτα περνούσα στο στάδιο της διακόσμησης. Υλικά όπως φύλλα χρυσού, στάμπιλο  μαρκαδόροι, στρας, σπρέι, κομμένα cd, και γκλίτερ ήταν αυτά που έβαζαν την τελευταία πινελιά δημιουργώντας έτσι ένα μαξιμαλιστικό αποτέλεσμα που τραβούσε τα βλέμματα. Σταθεροποιώντας αυτή την τεχνική μπόρεσα να αρχίσω να δημιουργώ με πιο γρήγορο ρυθμό. Μέσα από τα έργα μου και με έντονη πειραματική διάθεση, εξερευνώ κυρίως το πορτραίτο, τη σύνθεση στο χώρο, το ανθρώπινο σώμα, την χωροδιάταξη, αλλά δείχνω ενδιαφέρον και σε πιο αφηρημένα πεδία. Τα έργα μου ενσαρκώνουν ένα ποπ χαρακτήρα με νεον παλέτα, στοιχεία κιτς, μικτές τεχνικές, από τα οποία υποβόσκει μία βαθιά σχεδιαστική μελέτη.