Exhibition

Η προσωπογραφία γνωστοποιημένων πορτραίτων αποτελεί μια πρόκληση. Η μεγαλοπρεπής φιγούρα ενός εκ των σημαντικότερων οπλαρχηγών του 1821, του Γεώργιου Καραϊσκάκη στις μικρές διαστάσεις του παρεχόμενου έργου, υποστηρίχτηκε με μία καινούρια ερμηνεία όπου η μορφή του ζωγραφίστηκε ψυχογραφικά και με ανείπωτη εσωτερική δύναμη (στην συνήθη ηρωική). Ο ήρωας Καραϊσκάκης, η μαύρη σκιά, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας. Υπήρξε ο «νόθος» γιος της καλόγριας Ζωής Ντιμισκή και του Δημήτρη Καραΐσκου. Μικρόσωμος, με κοφτερή ματιά, φυματικός και αθυρόστομος με οξύνοια. Ο «Γιώργης» δρά ανεξέλεκτα, αιφνίδια, με στρατηγική ευστοχία και ταχύτητα, λειτουργεί σαν χιλίαρχος και στρατηγός, μούλος και αφέντης του εαυτού του. Οι αλλόκοτες προσεγγίσεις στο χρώμα (πόσα μπλε μπορείς να χωρέσεις σε ένα πορτραίτο: το πρωσικό, το teal, το βιολέ, το μαύρο, το ουλτραμαρίν, το κυανό του σχιστόλιθου) μορφοπλάθουν στιγμιαία. τη μη αναγνωρίσιμη μορφή του. Ο θεατής αμφιταλαντεύεται στην κριτική του σκέψη και προσπαθεί να αποδώσει από τη δική του οπτική γωνία την υποκειμενική φιγούρα του Γεώργιου Καραϊσκάκη, ενός ήρωα παντοτινού που τον κοιτά κατάματα.

Ο Καραϊσκάκης στην πέμπτη ηρωική του περίοδο λειτουργούσε σαν περιφερόμενος πολιορκητικός κριός. Η γεωφυσικότητα ήταν επίπεδος χάρτης, βουνά δεν υπήρχαν, ούτε ποτάμια αγεφύρωτα. Τίποτα δεν τον σταματούσε, έσπερνε το θάνατο αγέρωχο και εξιλεωτικό για τον μεγάλο σκοπό της απελευθέρωσης. Ο «Γιώργης» πέθανε αύτανδρος και έμεινε μια «Καρά-σκιά» για τα τερτίπια εκείνων των Κρητικών που τον έμπλεξαν σε μια επιπόλαιη αψιμαχία με τους τούρκους, όπου θα λιάνιζαν την επομένη, και έφαγε στο στομάχι εκείνη την μπαρουτιασμένη τουφεκιά που τον έσβησε. Τα κόκκινα σμπαραλιασμένα σπλάχνα έσταζαν βυσσινί αίμα. Απέραντα μπλε και γκρίζα ροζ απλώθηκαν στα ζυγωματικά και ο λαιμός εμίσησε το μωβ, που λαχταρούσε το ηλιοκαμένο σβέρκο αλλά επί ματαίω, το μπλε το κυανό ήταν στην μορφή του.

Χάρης Κοντοσφύρης συνεργώντας κειμενικά στο Καραϊσκάκη του Π. Ασημακόπουλου,26/1/2021